٤ـ آیا بعد از استقرار حکومت حضرت مهدی (عج) گناهى صورت نخواهد گرفت؟
مهم ترین عامل صدور گناه از انسان طمع و حرص او به اندوختن مال دنیا و احساس نیاز انسان به متاع دنیا است.
وقتى انسان به قدر کفایت از مال و ثروت بهره مند گشته و عزت و آبروى اجتماعى بیابد و بینش او الهى شود و دنیا و متاع آن برایش بی ارزش گردد و به یقین برسد که تمامى وعده هاى الهى حق اند و - گرچه دیگران نخواهند و نپسندند و در سر راه تحقق آن مانع بتراشند - بالأخره محقق خواهند شد. اگر انسان به یقین برسد که معاد و حساب و کتابى در کار است و بهشت و آنچه در آن است قابل مقایسه با عمر دنیا و آنچه در آن است نبوده، دیگر انگیزه اى براى ارتکاب گناه باقى نمی ماند. به خصوص که بنابر برخى روایات و استدلال های برخى محققان فرزانه، عمر ابلیس نیز با قیام حضرت مهدی (عج) تمام خواهد شد و به استناد برخی روایات؛ آن ملعون به دست نبى اکرم (صلی الله علیه و آله) در بیت المقدس ذبح خواهد شد و تسویلات و وسوسه ها و تزیین هاى او هم منقطع می گردد. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج 14، ذیل آیه 36، سوره حجر، ص 160  ? 161 و 175) از طرف دیگر؛ موانع بی شمارى؛ مثل حکومت عدل فراگیر که رهایى از عدالت آن امکان ندارد، محیط امن و امان و سالم و عدم پذیرش فساد و تباهى و گناه از طرف عموم مردم، مانع صدور گناه خواهد بود، پس انگیزه، مفقود و مانع، موجود می شود. لذا گناه صادر نمی شود، در این زمینه نیز احادیث فراوان است.

در حکومت امام زمان<عج>فقیر پیدا می شود؟

آنچه از روایات استفاده می شود این است که؛ جنگ حضرت مهدى (عج) با ظالمان و ستمگران هشت ماه به طول می انجامد و بعد از گذشت هشت ماه از ظهور آن حضرت (عج)، کشورهای مختلف مسخّر ایشان گشته و حکومت عدل در سراسر جهان برقرار می شود، کفر و شرک و نفاق ریشه کن می گردد. از این رو؛ هیچ ستمگرى بر جامعه اى حکومت نکرده و زمینه گناه، به خصوص گناهان اجتماعى از بین می رود. زمین گنج هاى معدنى و روییدنى خود را خارج نموده و حقوق فقرا از ظالمان و ثروتمندان گرفته و بین فقرا و نیازمندان تقسیم می شود، به گونه اى که جایى براى پرداخت صدقه و زکات باقى نمی ماند؛ زیرا همه غنى و بی نیاز می شوند.
آمنه اسفندیاری - بخش مهدویت تبیان