در این پایان نامه به بررسی موضوع آداب معاشرت در قرآن و روایات پرداخته می شود.به این ضرورت که آداب معاشرت و یاد گیری آن به عنوان یکی از پایه های اصلی بر قراری “ارتباط موفق” در جامعه محسوب می شود .که دارای اصول معیارهای قابل توجهی است که اگر آنها را رعایت نکنیم، نمی توانیم در روابطمان با دیگران موفق عمل کنیم.

     آداب معاشرت و روابط اجتماعی در اسلام دارای اهمیت مضاعفی است و قرآن کتابی است که برای هدایت بشر آمده لذا در تنظیم روابط بین انسان و خدا . انسان با طبیعت و انسان با انسانهای دیگر او را یاری می کند و به بیان دستوراتی برای تحسین روابط اجتماعی می پردازد و نیز آموزه های قرآنی و روایی به رعایت آداب بسیار سفارش شده است . که با فرا گرفتن و عمل به آنها می توان به سعادت حقیقی دست پیدا کرد .

    در معاشرتها لازم است که با همه به نیکی رفتار کنیم زیرا هر عملی را عکس العملی است و هر کنشی را واکنشی زیرا صدایی که از ما به کوه می خورد بازتاب آن به سوی ما باز می گردد و هر عملی و رفتاری دارای اثر خاصی است و انسان ناگریز از دریافت واکنش عمل خویش است .

  در اين نوشتار که با روش کتابخانه ای به شیوه توصیفی انجام گرفته است تنها به بخشى از آداب معاشرات با افراد خانواده و پدر و مادر و معاشرت با افراد اجتماع از قبیل دوست و دشمن و مهمان و همسایه اشاره شده است.

کلیدواژه ها:آداب،معاشرت،والدین،همسایه،دوست،قرآن، روایات.